วันจันทร์ที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2553

Jumping to Success

เส้นทางชีวิตก็เหมือนเส้นทางเดิน มีเริ่มต้นแล้วก็มีจุดหมายปลายทาง (ตามประสงค์ของแต่ละคน) ผมเองก็มีจุดหมายปลายทางของชีวิตเหมือนกัน และตอนนี้ผมจ้องมองเป้าหมายนั้นอย่างชัดเจน (Focus on Success) แล้วก็กำลังจะกระโดดเข้าไปหามันให้เร็วที่สุด (Jumping on Success) เพื่อจะได้มีเวลาได้สัมผัสอยู่จุดนั้นได้นานยิ่งขึ้น ตามบทความต่อไปนี้ครับ

19 พฤษภาคม 2546 ก้าวแรกที่บักเอี่ยว (ลุ่มแม่น้ำเลย) ได้ก้าวย่างเข้ามา ณ ที่แห่งนี้ ที่ซึ่งบักเอี่ยวได้เคยคิดว่า มันคือแหล่งที่จะสรรสร้างความฝันในอนาคตให้เราได้ และเราพร้อมที่จะลงมือทำให้มันดีที่สุด เพื่อก้าวไปหาความฝันให้เร็วที่สุด แต่แล้วเมื่อเราได้หยุดคิดย้อนหลังกลับไป พร้อมกับถามหัวใจตัวเองว่า 6 ปีที่ผ่านมา “เราได้อะไรจากที่แห่งนี้...?” มันเป็นคำถามที่ยากจะ
อธิบายให้เข้าใจแบบสั้นๆ ได้ แต่ก็พอสรุปได้คร่าวๆ โดยอ้างอิงจากความฝันของหัวใจ___ ตอนนี้เรารู้สึกว่าเรากำลังเดินสวนทางกับความฝันของหัวใจ พร้อมกับกำลังสร้างกำแพงขวางกันเส้นทางฝันของตัวเอง ซึ่งมันอาจจะเป็นช่วงเริ่มต้นเท่านั้น แต่ถ้าเราปล่อยตัวเองให้อยู่สภาพอย่างนี้ไปเป็นเวลานาน ผมเชื่อว่าเรายากที่จะหลุดพ้นจากที่แห่งนี้ไปได้

พอกันทีชีวิตนี้ กับพนักงานบริษัท ขอปรับทิศการเดินทางตามเส้นทางฝันของตัวเอง ขอไปดำเนินชีวิตแบบ MOSO หรือพอเพียง (มีเหตุผล พอประมาณ รู้จักสร้างภูมิคุ้มกัน) MO : Moderation หมายถึง พอประมาณ ไม่มาก ไม่น้อยเกินไป พอดีๆ SO : Society หมายถึง สังคม MO + SO : สังคมที่ดำเนินชีวิตแบบพอประมาณ ที่ใช้ชีวิตอย่างพอดีๆ นั่นเอง

เงินทอง ลาภยศ คำสรรเสริญ ที่ทุกคนใฝ่หามันก็แค่กุศโลบายหรอกตัวเราไปวันๆ

ถ้าเราเป็นอะไรไปตอนนี้ สิ่งเหล่านี้มันจะมาหาเราหรือไม่...? มีแต่เราวิ่งหามันใช่ไหม...?

ตายไปมันก็ไม่ได้ติดตัวเราไปด้วย แต่สิ่งที่จะติดตัวเราไปด้วยคือกรรมที่เราสร้างขึ้นเอง

* " สร้างกรรมดี เป็นศรีติดตัวไปจนตาย " คนไม่รู้ฟ้ารู้ ฟ้าไม่รู้เรารู้ตัวเราเอง

* ชีวิตคือการเดินทาง ประสบการณ์คือการค้นพบ

* ไม่มีใครแบกความสำเร็จมาขาย ไม่มีใครตายเพราะความมุ่งมั่น
ไม่มีใครชนะโดยไม่ฝ่าฟัน อย่ายอมแพ้เท่านั้นฝันเป็นจริง

* เกิดมาทั้งทีทำดีให้ได้ จะตายทั้งทีทำดีไว้เถิด

ผมมีบทความหนึ่งที่อยากจะสื่อถึงพี่ๆ เพื่อนๆ และน้องๆ ทุกคนว่า “ รักที่สมหวังอยู่กันจนแก่เฒ่า ก็หนีไม่พ้นการจากลา เพราะวันหนึ่ง ไม่เราก็เขาก็ต้องตายจากกัน สิ่งสำคัญ จึงไม่ได้อยู่ที่ว่า...วันนี้เขาอยู่หรือจากไป แต่สำคัญที่ว่า...ช่วงที่เรามีเวลาอยู่ด้วยกัน ขอให้มีความทรงจำที่ดี...ก็เพียงพอแล้ว อย่างน้อย เราก็ยังมีอะไรดีดีให้นึกถึง และยิ้มให้ความทรงจำนั้นได้...” มาถึงวันนี้ ผมขอขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้ผมได้มารู้จักกับพี่ๆ เพื่อนๆ และน้องๆ ทุกคน ณ ที่นี้ด้วยครับ ผมขอเก็บความรู้สึก เรื่องราว และประสบการณ์ต่างๆ ที่ได้สัมผัสร่วมกันมานี้ ไว้ในห้องหัวใจแห่งความทรงจำที่ดีตลอดไป ขอขอบคุณสำหรับความรู้สึก และรอยยิ้มดีดีที่มอบให้ตลอดมา ถ้าวันไหนไปเที่ยวเมืองเลยอย่าลืม " บักเอี่ยวโฟกัส " น๊ะครับ ยินดีต้อนรับ และให้บริการนำเที่ยว + ถ่ายรูปครับ